Zaterdag 22 september. Rustdag op de camping in Castrojeriz met Wilma en Tonny.
Vandaag uitslapen tot ongeveer 9 uur in de morgen. Lekker ontbijt en voor de rest van de dag een koffie of biertje in het restaurant waar we gisteren heel goed gegeten hebben. In de middag komen twee duitsers op de elektrische fiets aan bij de camper achter ons en doen ook de camin. Ze doen 65 km per dag om beurten. Dus elke dag is iemand chauffeur met de camper om vooruit te rijden en doen zo deze reis. Ook een mogelijkheid maar niet de mijne.
Maar wij gaan tegen de avond lekker grillen op de plaat en dat smaakt vooral voor mij natuurlijk heerlijk. Lekker weer en smullen. Je zou denken dat de Camino alleen maar een vakantie is maar ik ga op mijn blog niet zitten klagen. Deze dag had ik nodig. Ik hou dat voor mijzelf want dit is niet makkelijk. Ik geniet alleen van deze momenten en deel deze met jullie. Morgen weer op de
pedalen. En ik weet dat na Leon er een flinke klim aan zit te komen.
Zondag 23-9.
107 km. Castrojeriz- Bercianos del Real Camino.
5.26 u op zadel. 18.1 gem. 42.8 max. 2118 fietskm.
We zijn te laat wakker geworden. Al tegen kwart voor acht. Dus na het eten was het tegen 9 uur voordat ik op weg was. Lunchpakket mee. Broodjes spek en worst van de BBQ gisteren. Afscheid nemen en dan weer op het zadel. Het wordt weer warm. Regelmatig fiets ik samen
met de pelgrims die te voet gaan over de historische pelgrimsroute. Sommigen lopen echt moeilijk. Velen zijn ingetaped bij de knieën. Overwegend is het vlak rijden steeds om en nabij de 800 mtr. Dus het tempo ligt hoog. Nabij Fromista, stop ik bij een sluizencomplex vanaf de Castilla. Bijzonder om te zien,
de kade is gebogen om twee schepen tegelijk te schutten. 49 van deze sluizen overbruggen 150 mtr. Hoogte over 200 km. Gebouwd in de 18e eeuw voor scheepvaart en irrigatie, alhoewel het nooit afgebouwd is in 100 jaar. Dat dit een droog gebied is kun je zien dat alleen daar waar groene stroken bomen staan er een bron is. Rond 1 uur stop ik in een dorp bij een rivier om mijn broodjes te eten. Dan zie ik een waterslang. Net te laat om volledig
op de foto te zetten, dan maar met zijn kop boven water. Dan weer verder via Sahagun en daar wilde ik stoppen voor de albergue municipal maar die gaat pas om 4 uur uur open. Dus ik ga door en kom langs het pelgrimspad bij Bercianos del Real Camino een nieuwe albergue tegen 10 euro op een 4 persoonskamer. Er was nog plek. Een keurige kamer met douche en toilet. Eerst een douche. De tijd voor eten kon je zelf kiezen. 8 Euro drie gangen. Dat was prima. Nog met een Hollands echtpaar an tafel gezeten. Zoals de meesten ook gestart in St. JEAN. Veel Koreanen in dit verblijf. Ik hoorde dat er veel pelgrims darmproblemen hebben. Tegen de avond rond 9 uur naar bed.
Maandag 24-9. Bercianos del Real Camino - Leon- Astorga.
118 km. 6.48 uur op zadel. 17.4 gem. 56km/max. 2237 fietskm.
Ik vertrek om 07.15 uur in het donker en waag het er op maar in het dorp ben ik direct in het donker de weg kwijt. Ik kon zelfs het begin van het dorp niet meer terug vinden. Toen het wat lichter was stond ik op een hoog viaduct en toen kon ik een lange bomenrij zien. Ik wist dat die geplant waren bij het pelgrimspad en zodoende kon ik de weg oppakken. Langs het pelgrimspad passeer ik de vele pelgrims. In het volgende dorp stop ik voor koffie en een plaatselijk ontbijtgerecht. Dat smaakte goed. Maar dan weer verder. Nog steeds op ongeveer 800 meter hoogte en vrij vlak allemaal gaat het langs
pelgrimswegen uiteindelijk naar Leon. Een mooie stad en ik volg een aangegeven route door het centrum. Bij de kathedraal een stempel en wat foto's van de mooie gebouwen rijdt ik na een
uur weer de stad uit. Uiteindelijk ben ik gestopt in
Astorga voor een overnachting na een bezoek aan de prachtige kathedraal. Morgen staat de klim Cruz de Ferro naar 1500 mtr. Op het programma. Ik ben benieuwd.
Dinsdag 25-9.
Astorga - Cacabelos. 76km. 5.07 u op zadel, 14.9 gem. 53😄km max. 2314 fietskilometers.
Vertrek 8.30 uur. Het is koud. Langzaam de stad uit, trekken bikers en wandelaars samen naar boven.
Na enkele kilometers gaat het stijgen naar zo'n 10 %. Een Colombiaan trekt aan tijd met me op maar haakt dan af en gaat met de bike te voet verder. Er lopen er meer te voet met de fiets,
maar ik kan door. Dan kom ik tegen 11.15 uur op de top bij het ijzeren kruis. Daar is het druk. Bij het kruis liggen bergen met stenen of persoonlijke voorwerpen die daar worden gelegd.
Symbolisch wordt door iets persoonlijks daar achter te laten alle last vanuit het verleden daar achter gelaten. Ik zag wel een steen van dik 100 kilo liggen maar ja, hoe krijg je die op dat plek!😊. Op de foto natuurlijk. En dan wordt het 20 km dalen. Echt dalen want er wordt voor gewaarschuwd dat het lange rechte stukken tot 12 % naar beneden gaat en plots een haakse bocht kan komen. En dan kan er net te laat geremd worden met vervelende gevolgen. Ik had me voorgenomen de 50km niet te passeren. Maximaal is het 53 geworden. Ok dus.
Overigens mooie dorpen gepasseerd naar beneden.
De stad Ponferrada.
Mooie stad en een tempeliersvestiging. Het is inmiddels na een in de middag, heel warm en ik haal fruit en brood in de supermarkt en eet in een mooi park. Dan weer verder. Het vlakke terrein van de afgelopen dagen is voorbij. Iedere keer is het klimmen en dalen.
Tegen drie uur in de middag stop ik bij een albergue Municipal in cacabelos. 5 euro zonder voorzieningen. Alleen wc, douche en een magnetron. Toch alles netjes
Ingericht met 2 personen per kamer. Uiteraard eerst douchen en dan een terrasje. Rond 6 uur pompoensoep en nassi.
Het is een mooi dorpje. Heb het er vandaag goed van afgebracht!😁
Tot morgen.
Woensdag 26 september.
Cacabelos -Sarria. 93 km. 6.22 uur op zadel. 14,5 gem/u. 66 max/u. Fietskilometers 2407.
Goed geslapen deze nacht. Vertrek tegen het licht worden rond 8 uur. Eerst in het dorp koffie met melk en dan door.
Vandaag staat een pittige route te fietsen.
eenzaam naar boven en ga twijfelen of ik niet van mij route af ben. Dan komt een Belg uit Gent mij voorbij die ik gisteren nog ontmoet heb omdat hij ook de weg niet meer wist. Hij had er zin in, maar zei dat we goed op route waren. Hij had een hoger tempo dus riep hij tot ziens. Uiteindelijk na vele kilometers dook de rotonde op die op de route stond aangegeven. Dan weer klimmen en klimmen.
Meerdere fietsers afgestapt maar dat verdomd ik. Uiteindelijk op 1305 meter hoogte naar beneden maar dan weer terug naar die hoogte klimmen. Dan eindelijk 12 km dalen met dik 60 km/u want het was een mooie vlakke weg. Rond de middag pauze paté en worst op brood. Ok. Toch telkens weer klimmen en naar beneden. En warm! Dus tegen half drie kwam ik moe in Sarria aan en heb daar een albergue opgezocht, want de volgende 30 km was er geen op de route. 9 euro, en dan het standaard protocol.
Op een terras nog een Australische vrouw van de camino gesproken maar uit haar verhaal had ze meer met de bus gereisd richting Santiago dan gelopen. Toch had ze gelijk dat ik morgen nog 120 km te gaan heb. En pittige klimmen volgens het routeboekje. We zien wel.
Wilma en Tonny bezoeken morgen Santiago en staan daar in de buurt op een camperplaats.
Donderdag 27-9. Sarria- Santiago de Compostella
133 km. Gem. 14.4 km/u. Max. 55,7 km/u 6.45 uur op zadel.
Onrustig geslapen vannacht. Ik zou graag vandaag Santiago willen bereiken, maar ten 1e zijn het nog bijna 130 km en er zijn diverse klimmen op de route aangegeven. Tegen 8.00 uur onweer en en een paar druppels regen. Ik volg de route de stad uit en fiets gelijk op het pelgrim pad waar het al behoorlijk druk is. Dan gaat het na een uurtje wel regenen met een paar flinke klappen onweer. Even de tassen inpakken en het routeboekje met het douchekapje afdekken en we gaan weer door.
In Portomarin moet ik twee keer een brug van een stuwmeer over en het waterpeil is zo laag dat je de oude resten van een oude aanlegkade en pijler van een brug uit 1120 kunt zien en muurtjes van visvallen kunt zien. Het oude Portomarin is namelijk steen voor steen afgebroken en de belangrijkste gebouwen hogerop terug opgebouwd. Op veel stenen zie je de nummers nog staan. Tegen dat ik bij Palas de Rei ben zie ik de horizon optrekken en even later komt de zon er weer door. Kletsnat maar dat droogt toch wel. Ik rijd door kleine dorpen op smalle wegen.
Hoŕreos, opvallende voorraadschuurtje op stenen palen met een ronde schijf afgeschermd tegen knaagdieren. Soms een oude pelgrimsbrug over de riviertjes en het wordt weer echt warm. Bij Touro veranderd de naaldbomen steeds meer in Eucalyptusbossen en dat ruikt heerlijk. Maar dan merk ik dat ik nog alleen onderweg ben. De route gaat onderlangs de pelgrimsweg en alhoewel het landschap mooi is vindt ik dat toch jammer, mede ook dat op een afstand van 15 km van Santiago door een klein dorp kennelijk de verkeerde weg in sla en de weg kwijt ben.
Na vragen bij de plaatselijke bewoners kom ik terug op een plek waar ik al langs gereden ben en dat was in Prevendiňos. Dus terug naar de plek waar het mis ging, een steil klimmetje na een bocht. In de bocht had ik een steil weggetje, maar ongeveer 100 meter na de bocht was er ook een en dat was de juiste weg en de route klopte weer. Ik dacht tegen 4 uur in de stad aan te komen maar dat werd uiteindelijk om half zes.
Ik was doodop, en toch naar het centrum naar het plein was alleen maar klimmen.
Toen opeens was ik er. Op het plein veel pelgrims te voet maar ook op de fiets waren aanwezig. Veel toeristen en daar waren Wilma en Tonny. Dan de ontlading.........
Achter mij de kathedraal op de foto natuurlijk en vooral de doordringende doedelzakmuziek bij een van de poorten greep mij aan. Na ongeveer een half uur spreken we af om morgen terug te gaan en alles te bezichtigen en voor nu een terras op te zoeken. Bij een pilsje en olijven kwam de bewustwording dat ik in Santiage de Compostella was.
Dan de weg naar de camper aan de rand van de stad. Dat was even zoeken want ze waren de weg kwijt, maar na een half uur waren we er en toen een lekkere douche.
Dan Champagne en koude schotel etc. Maar tegen half tien lag ik in bed en was vertrokken.😪
Vrijdag 28-9. Bezichtigen Santiago de Compostella.
Vandaag rond 11 uur zijn we terug op het plein. Het is er druk en steeds weer komen fietser en wandelaars op het plein.
Ik ga eerst mijn "Compostelaat" halen achter de kathedraal. Een lange rij en Wilma en Tonny gaan koffie drinken terwijl ik na meer dan 1 uur eindelijk aan de beurt ben. Een vriendelijke dame onderzoekt de stempels en vraagt waar en wanneer ik gestart ben etc. en dan ontvang ik het document. Verder gaan we de kathedraal bezichtigen en
natuurlijk naar St. Jacob boven op het altaar waar je via een trapje de gouden jacobschelp mag aanraken. De kathedraal is prachtig. Daarna gewoon door de straatjes in het centrum wandelen en de mooie gebouwen aanschouwen. Ik voel me goed en we eten nog buiten bij een klein restaurantje en tegen een uur of drie lopen we terug naar de camper. Morgen de laatste rit naar
Fisterra, in de prehistorie een mythologische rituele plaats met een van de drie zonaltaren waar bij zonsondergang offers werden gebracht met vruchtbaarheidsrituelen, als symbool van het herboren worden. Hier lag het einde van de sterren-
baan, in feite de voorloper van de camino. Daar eindigt dus de camino bij kilometerpaal 0,000. Dus nog een fietsrit van 119 km. Ik maak mijn fiets klaar en neem alleen een slaapzak en toilettas mee voor als ik het niet in een dag haal, want het is een zware rit. Ik ben nog met de fiets de beginroute gaan zoeken in het centrum. Via het toeristenbureau werd mij de weg gewezen naar het plein en linksaf naar beneden de gele camino pijl volgen. Terug bij de camper een terras en in de avond lekker bij elkaar met hapjes.
Zaterdag 29-9. Santiago - fisterra
102 km. 5.35 uur op zadel. 12.2 km/gem. 44km/max. 2649 fietskm.
Wilma is vandaag 67 jaar geworden en dat werd met Tonny dus "lang zal ze leven" uitbundig gezongen met felicitaties. Dan tegen 8.30 uur vertrek ik en als ik het vandaag haal zie ik Wilma en Tonny terug in Fisterra. Anders morgen na een overnachting in een albergue. In het centrum op het plein is het reeds druk met vele wandelaars en fietsers.
Net buiten de rand van het centrum kies ik de pelgrimsroute naar Fisterra en omdat veel mountainbikers ook dit pad, veelal grindpaden, bleven volgen, besloot ik niet mijn routeboekje te
volgen maar de oude pelgrimsroute. Achteraf een iets kortere route maar wel heel zwaar rijden. Nagenoeg steeds klimmen en dalen en slecht wegdek door vele keien. Soms een klim van
meer dan 12% en ook ik moest dan afstappen en de fiets omhoog duwen.
Toch deed het me goed dat er steeds iemand in de buurt was. Ook had ik banden zonder profiel dus op los grind ging dat ook wel eens mis, maar ik ben niet gevallen. Mooi vergezichten, een stuwmeer oude pelgrimsbruggen over riviertjes, kleine dorpen waar je doorheen moest langs erven van boeren of smalle steegjes. En warm weer! 2 liter water, regelmatig bij een bron gevuld en een koude cola in een bar. Bij Olveiroa neem ik niet de afslag naar Muxia maar richting hospital, de weg naar Fisterra.
Richting Corcubion naar Cee, daar moet ik door een oud romeins pad met fiets op dcouder 400 mrtrr omhoog, amai, dan verder langs de kust aan zee die ik niet kan zien omdat er een dikke mist hing waar ik boven zicht op had. Dan een oversteek naar Sardiñeiro een pittige klim. Weer verder langs de kust langzaam dalend naar zeeniveau. Even stoppen om te bellen waar Wilma en Tonny zitten, dat tegen 5 uur en hoor dan dat zij bij de pelgrimsweg op een camperplaats stonden en ze niet kon missen. Om half zes zag ik ze staan. Het zat er weer op. Ik was echt doodop. Maar na een half uurtje rust en een douche, weer gauw op orde. Een goed gevoel en blij dat ik de pelgrimsweg gefietst had. Dan toch even
in het centrum een oorkonde halen dat ik deze tocht ook afgelegd heb. Morgen gaan we samen de laatste 4,3 km lopen naar de cabo bij km paal zero.
Zondag 30 september Fiets in camper en gedrieën te voet naar Cabo Fisterra.
In de ochtend ga ik mijn fiets schoonmaken en dan de garage van de camper zo inrichten dat die daar in kon. Na wat passen en meten, de trappers eraf en het stuur om en naar beneden lukte dat prima. Dan de bagage weer terug op zijn plaats en klaar was Kees. Gedrieën gaan we dan tegen 12.00 uur de laatste 4,3 km naar de cabo lopen.
Langs het dorp en dan langzaam klimmend naar de cabo. Weer was het mistig en ook toen liepen we boven langs de mistbank op zee. Een mooi zicht. Na ongeveer 1 uur wandelen kwamen we op
het eindpunt aan. Vele bussen met toeristen maar ook pelgrims te voet en fietsers. De mist was al een beetje opgetrokken en flarden van de Atlantische Oceaan werden op het uiterste puntje van Spanje
zichtbaar. Kmpaal 0,000 op de foto en uiteindelijk heb ik mijn zijtassen van de fiets op het offeraltaar gelegd waar inmiddels al vele voorwerpen lagen die pelgrims achter lieten. Voorheen werden ze in brand gestoken maar dat mocht niet meer. Op de plaats Muxia na had ik nu de hele camino, en dan wel van huis uit afgemaakt. Dan terugwandelen
naar het dorp en bij de haven zijn we Wilma haar verjaardag gaan vieren met als hoofdgerecht vis en natuurlijk een fles wijn. Het smaakte prima en zo lekker op het terras aan de drukke haven gaat echt
niet vervelen. Dan terug naar de camper waar we in de avond met wat lekkere hapjes zijn gaan kaarten, ouderwets jokeren. Ik was bijna 4 euro kwijt, maar het was gezellig en daar gaat het
om. Morgen gaan we langzaam op huis aan.
Na enkele kilometers gaat het stijgen naar zo'n 10 %. Een Colombiaan trekt aan tijd met me op maar haakt dan af en gaat met de bike te voet verder. Er lopen er meer te voet met de fiets,
